Het klinkt misschien vreemd, maar de grauwe, onderdrukkende USSR was gegrondvest op een sprookje. Zij stoelde op een vorm van twintigste-eeuwse magie: de planeconomie. Die zou leiden tot een golf van goede dingen waar de kapitalistische landen niet aan konden tippen. En heel even, aan het einde van de onstuimige jaren vijftig, leek het erop dat de magie werkelijkheid zou worden. De rode belofte gaat over dat moment in de geschiedenis, hoe het ontstond en hoe het voorbijging; over het korte tijdperk waarin de Sovjet-Unie leek af te stevenen op een toekomst met rijke communisten en afgunstige kapitalisten, waarin de glans van Moskou die van Manhattan zou overtreffen. Het gaat over de wetenschappers die oprecht hun best deden om de droom waar te maken, om de tirannie een goede afloop te gunnen. Het is geschiedenis, het is fictie. Het is een ideeenkomedie en een roman over de prijs die voor ideeen betaald moet worden.
