Het oeuvre van architect Francine Houben (1955) is ongekend breed: huizen, scholen en complete woonwijken, theaters, decors, bibliotheken en wolkenkrabbers, parken, pleinen en snelwegen, steden, polders en Randstad, hotels, musea en zelfs een kapel. Haar werkwijze is gestoeld op zowel analyse als intuitie. In haar projecten probeert ze technische, menselijke en speelse aspecten in een oplossing te vervlechten. Francine Houben schetst en communiceert met haar fotocamera. De snelle verandering van de stad Tirana in Albanie, waar ze aan verschillende projecten werkt, legde ze in beelden vast. Ze noemt de stad "Canvas City". Tirana speelt een belangrijke rol in de documentaire Scherp Zicht. Ireen van Ditshuyzen is met Francine Houben afgereisd naar deze stad. Gesprekken in Nederland laten zien dat in haar "thuisland" intuitie een veel grotere rol speelt dan in Albanie,.